Dzisiejszy dzień nie jest jakimś mało ważnym krokiem prowadzącym ku olśniewającemu wystąpieniu na scenie w przyszłości. Ta chwila nie jest życiem oczekującym, żeby się wydarzyć, celami czekającymi na osiągnięcie, słowami oczekującymi na wypowiedzenie, kontaktami czekającymi na nawiązanie, żalami czekającymi na to, że przeminą, żywotnością liczącą na to, że będzie odczuwana, oświeceniem spodziewającym się, ze zostanie osiągnięte.
Nie. Nic nie czeka. I o to chodzi. To TA chwila jest życiem.
Nie niemal życiem, nie prawie życiem, nie koncepcyjnym życiem wyuczonym przez powtarzanie, ale czysty, surowym życiem żyjącym samo siebie, wybuchającym w pełni, całkowicie obecnym, kapiącym z każdego zakamarka, tryskającym w ruchu i w spoczynku – ŻYCIE, ŻYCIE, ŻYCIE! jest twoje, abyś je smakował TERAZ, TERAZ, TERAZ!
Życie nie jest zapowiedzią, ani podglądem, ani nadchodzącą atrakcją. To, za czym tęsknisz już nadeszło, już jest i obwieszcza siebie jako każde wrażenie, każda myśl, każdy obraz, każda chwila bólu, znudzenia czy rozkoszy, jest nawet w tęsknocie za nim – tak właśnie jest bliskie.
Jeff Foster
Jak się masz dzisiaj?
Czekasz na coś? Planujesz? Myślisz o tym co jutro? Co dalej?
Świętujesz życie teraz?
Praktyka
Oddzielenie potrzeb od strategii jest praktyką wchodzenia w kontakt ze sobą i z innymi, praktyką dokonywania wyboru reakcji. Kontakt ze swoimi potrzebami, świadomość ich istoty jako siły życiowej daje spokój i otwartość na siebie ze swoimi uczuciami, które pochodzą z potrzeb. Widząc siebie i drugiego człowieka przez ten pryzmat doświadczamy porozumienia na poziomie serca, kontaktu z miejsca empatycznego połączenia.
Potrzeby są uniwersalne i ponadczasowe i każda z nich może być zaspokajana na wiele różnych sposobów. Odróżnienie potrzeb od strategii czyli sposobów na ich zaspokojenie to zauważenie ich związania z miejscem, czasem, osobą, działaniem czy obiektem. Każda strategia może zaspokajać wiele różnych potrzeb u różnych osób.
By Miki Kashtan
Jaka jest teraz w Tobie żywa potrzeba? Jest zaspokojona? Niezaspokojona? Jakie uczucia Ci towarzyszą?
Jak zaspokajasz potrzebę świętowania? Podzielisz się w komentarzu?
Jakie jeszcze potrzeby zaspokajają te strategie?