To, że czujesz się nieszczęśliwy, nie może mieć źródła w czymś, co znajduje się na zewnątrz ciebie – w określonej sytuacji lub osobie. Przyczyną cierpienia są myśli na temat danej sytuacji lub człowieka, których nie zakwestionowałeś. Od tej zasady nie ma wyjątku.
Byron Katie
Zgadzasz się?
Kolejne przekonanie, na którym oparte jest NVC brzmi: każda krytyka, osąd, atak i gniew to tragiczny wyraz niezaspokojonych potrzeb.
Gdy nie mamy kontaktu z własnymi uczuciami i potrzebami i nie wiemy, co jest w nas żywe, co jest dla nas ważne i o co nam tak naprawdę chodzi – reagujemy nawykowo, po omacku, zazwyczaj stosując jakieś działania, aby czemuś zapobiec lub coś uzyskać. Kiedy nie wiemy, o co nam chodzi, często nasze strategie bywają chybione. Możemy wciąż i na nowo wymyślać sposoby na to, żeby np. dziecko nas słuchało, ale gdy nie widzimy, że to strategia na zaspokojenie potrzeb, np. kontaktu, bliskości czy sprawczości – te sposoby nie zadziałają.
Długotrwała frustracja – czyli długo niezaspokajane albo/i bardzo istotne potrzeby, jak np. potrzeba bezpieczeństwa, przynależności, uznania, miłości – przyniesie skutek w postaci osądu, ataku czy gniewu. To tragiczny wyraz niezaspokojonych potrzeb, bo jego efektem nie jest ich zaspokojenie, wzięcie pod uwagę, a wręcz odwrotnie – jeszcze większa frustracja i oddalenie od zaspokojenia – odcięcie od życia.
Praktyka
Zauważ jaka sytuacja lub osoba jest bodźcem dla Twoich nieprzyjemnych uczuć, kogo krytykujesz, atakujesz, na kogo lub na co się złościsz.
Zapisz swoje myśli na temat sytuacji/osoby.
Widzisz, że to myśli?
Przenieś uwagę na swoje potrzeby. Zobacz jakie chcesz zaspokoić potrzeby dzięki tej osobie, tej relacji lub sytuacji, która jest inna od oczekiwanej.
Wypisz potrzeby.
Jakie uczucia teraz Ci towarzyszą?
Poszukaj sposobów, które możesz zastosować aby skutecznie zaspokoić swoje potrzeby.